apokalipse

may apat na lalaking nakasakay sa mga kabayong puti
sasalantahin ang ilang taong nagbubungkatl ng lupa
at nagpapanday ng maso
tutulo ang pawis mula sa batok, leeg, kilay at kili-kili.
darating ang araw ng paghuhusga,
dadalhin sa tapat ng isang hukom
na walang tainga at mata.

pagkatapos

sasabog ang mga bituwin
liligkisin ng nagbabagang dila ng araw
ang anumang bagay na kanyang naabot.
hihigupin ng espasyo ang mga dilim at liwanag
bibilis ang pag-ikot ng mga planeta
at maglalakbay sa ibang mga orbit
na hahantong sa nakabibinging pagsabog.

sapagkat ang paghihintay ay kakambal ng wala

ang pangangalumbaba ay kasabay ng pagtingin sa ulap
ang pagmumuni-muni ay kaunabay ng pagbulong sa hangin
ang sigarilyo kahit hindi hithitin ay nagiging upos pa din
sapagkat ang paghihintay ay maaring maging kakambal ng wala.

hihintayin mo ang yabag ng mga paang nagmamadali,
ngunit ang maririnig ay kalesa lamang na dumaraan.
wari mo'y may kamaong kakatok sa pinto,
pero ang iyong kapitbahay lamang pala na naiwan ang kanyang susi.
makikiramdam ka sa pag-ikot ng siradura,
ngunit hindi ito natitinag.
sapagkat ang paghihintay ay maaring maging kakambal ng wala.

sa pagsasanib ng mga bundok at araw,
huhugutin mo ang lumang kumot, itatabi ang natirang ulam at kanin.
maghahanap at maghihintay ka ng bulalakaw,
dahil hihilingin mong sana, bukas,
ang paghihintay mo ay walang kakambal na wala.